Model materiałowy Kelvina-Voigta składa się z równolegle połączonych sprężyny liniowej i amortyzatora wiskotycznego. W tym przykładzie weryfikacyjnym sprawdzane jest zachowanie tego modelu w czasie przy obciążeniu i relaksacji w przedziale czasowym 24 godzin. Stała siła Fx jest stosowana przez 12 godzin, a pozostałe 12 godzin to model materiałowy bez obciążenia (relaks). Oceniane jest odkształcenie po 12 i 20 godzinach. Wykorzystano analizę historii czasowej metodą liniową niejawną metodą Newmarka.
Model materiałowy Maxwell składa się z szeregowo połączonych sprężyny liniowej i amortyzatora wiskotycznego. W tym przykładzie weryfikacyjnym sprawdzane jest zachowanie się modelu w czasie. Model materiałowy Maxwella jest obciążony stałą siłą Fx. Siła ta powoduje początkowe odkształcenie sprężyny, a następnie odkształcenie narasta w czasie dzięki tłumikowi. Odkształcenie jest obserwowane w momencie obciążenia (20 s) i na końcu analizy (120 s). Wykorzystano analizę historii czasowej metodą liniową niejawną metodą Newmarka.
W tym przykładzie porównuje się długości efektywne i współczynnik obciążenia krytycznego, które mogą być obliczone w programie RFEM 6 przy użyciu rozszerzenia Stateczność konstrukcji, z obliczeniami ręcznymi. Układ konstrukcyjny stanowi sztywna rama z dwoma dodatkowymi słupami przegubowymi. Ten słup jest obciążany pionowymi obciążeniami skupionymi.
Belka jest w pełni utwierdzona (skrętność jest ograniczona) na lewym końcu i podparta na podporze widełkowej (swobodna deplanacja) na prawym końcu. Belka jest poddawana działaniu momentu obrotowego, siły podłużnej i siły poprzecznej. Zdefiniuj zachowanie głównego momentu skręcającego, drugorzędnego momentu skręcającego i momentu skrępowanego. Przykład obliczeniowy oparty jest na przykładzie opracowanym przez Gensichen i Lumpe (patrz odniesienie).
W bieżącym przykładzie walidacyjnym badany jest współczynnik ciśnienia wiatru (Cp) zarówno dla głównych elementów konstrukcyjnych (Cp,ave ), jak i drugorzędnych elementów konstrukcyjnych, takich jak systemy okładziny lub fasady (Cp,local ) w oparciu o NBC 2020 [1] and
Baza danych japońskich tuneli aerodynamicznych
dla niskiego budynku o nachyleniu 45 stopni. Zalecane ustawienie dla trójwymiarowego dachu płaskiego z ostrym okapem zostanie opisane w następnej części.
W poniższym przykładzie sprawdzamy wartość ciśnienia wiatru zarówno dla ogólnego projektowania konstrukcyjnego (Cp,10 ), jak i lokalnego projektowania konstrukcyjnego, takiego jak okładziny lub fasady (Cp,1 ) w oparciu o EN 1991-1-4, przykład dachu płaskiego [1] and
Baza danych japońskich tuneli aerodynamicznych
. Zalecane ustawienie dla trójwymiarowego dachu płaskiego z ostrym okapem zostanie opisane w następnej części.
W bieżącym przykładzie walidacyjnym badamy współczynnik parcia wiatru (Cp) płaskiego dachu i ścian za pomocą ASCE7-22 [1]. W rozdziale 28.3 (Obciążenia wiatrem - główny układ odporności na siłę wiatru) i na Rysunku 28.3-1 (przypadek obciążenia 1) znajduje się tabela przedstawiająca wartość Cp dla różnych kątów nachylenia dachu.
Japoński Instytut Architektury (AIJ) przedstawił kilka dobrze znanych scenariuszy porównawczych symulacji wiatru. Poniższy artykuł dotyczy "Przypadku E - zespół budynków w rzeczywistym obszarze miejskim o gęstej koncentracji niskiej zabudowy w mieście Niigata". Poniżej opisany scenariusz jest symulowany w RWIND2, a wyniki są porównywane z symulowanymi i doświadczalnymi wynikami AIJ.
W bieżącym przykładzie walidacji badamy wartość parcia wiatru dla obu ogólnych projektów konstrukcyjnych (Cp,10 ) i okładzin lub elewacji (Cp,1 ) budynków na planie prostokąta zgodnie z EN 1991-1-4 [1]. Istnieją przypadki trójwymiarowe, o których więcej wyjaśnimy w następnej części.
Das Architectural Institute of Japan (AIJ) oferuje analizę porównawczą dla symulacji wiatru. Der Nachfolgende Beitrag dreht sich dabei um den "Przypadek A - wieżowiec w kształcie 2:1:1". Im Folgenden wird das beschriebene Szenario in RWIND2 unchgebildet und die Ergebnisse mit den den simulierten und der expertellen Resultate des AIJ verglichen.
Japoński Instytut Architektury (AIJ) przedstawił kilka dobrze znanych scenariuszy porównawczych symulacji wiatru. Poniższy artykuł dotyczy "Przypadku D - Wieżowiec wśród bloków miejskich". Poniżej opisany scenariusz jest symulowany w RWIND2, a wyniki są porównywane z symulowanymi i doświadczalnymi wynikami AIJ.
W bieżącym przykładzie walidacyjnym badamy współczynnik siły wiatru (Cf ) dla kształtów sześciennych zgodnie z normą EN 1991-1-4 [1]. Istnieją przypadki trójwymiarowe, o których więcej wyjaśnimy w następnej części.
W dostępnych normach, takich jak EN 1991-1-4 [1], ASCE/SEI 7-16 i NBC 2015, przedstawiono parametry obciążenia wiatrem, takie jak współczynnik parcia wiatru (Cp ) dla podstawowe kształty. Ważne jest, jak szybciej i dokładniej obliczać parametry obciążenia wiatrem, niż pracować na czasochłonnych i czasami skomplikowanych wzorach w normach.
Należy sprawdzić, czy belka o różnych przekrojach wykonana ze Stopu 6061-T6 jest odpowiednia do wymaganego obciążenia, zgodnie z Aluminium Design Manual (Podręcznik projektowania konstrukcji aluminiowych 2020).
Celem tego przykładu weryfikacyjnego jest analiza przepływu płynu wokół szybowca. Zadanie polega na wyznaczeniu współczynnika oporu powietrza i współczynnika siły nośnej w odniesieniu do kąta natarcia. Współczynniki te można również narysować na wykresie biegunowej oporu. Graniczny kąt dla laminarnego przepływu cieczy wokół profilu skrzydła można również określić na podstawie pola prędkości. Dostępny model 3D CAD (plik STL) jest wykorzystywany w RWIND 2.
Zakrzywiona rama zwana ramą Lee's jest podparta przegubowo w punktach końcowych i obciążona siłą skupioną w punkcie A. Określ stopień ugięcia w punkcie A w podanych krokach obciążenia. Problem jest zdefiniowany zgodnie z The NAFEMS Non-Linear Benchmarks.
Przykład obliczeniowy opisuje obciążenia wiatrem działające na model grupy budynków w kilku kierunkach. The model consists of eight cubes. The velocity fields obtained by the RWIND simulation are compared with the measured values from the experiment. The experimental data are measured using a thermistor anemometer in the wind tunnel.
Przykład obliczeniowy opisuje obciążenia od ściskania ścian budynków w układzie tandem, zlokalizowanych w poziomie terenu. The buildings are simplified to rectangular objects and scaled down while maintaining the elevation ratios. The pressure distribution on the walls of the model of a medium-high building was conducted by an experiment. The chosen results (pressure coefficient Cp) are compared with the measured values.
Przykład obliczeniowy opisuje stacjonarny przepływ wokół wieżowca w postaci bloków miejskich (model w skali). The example is given by the Architectural Institute of Japan (AIJ). The chosen results (velocity magnitude) are compared with the measured values.
Przykład obliczeniowy opisuje stacjonarny przepływ wokół izolowanego budynku (model w skali). The chosen results (velocity magnitude) are compared with the measured values.